بررسی نقش عناصر برنامه درسی در افت تحصیلی ریاضی سال اول دبیرستان های دخترانه شهر تهران (سال 90-89)از دیدگاه شرکای برنامه درسی

هدف از این پژوهش بررسی نظر شرکای برنامه درسی (دبیران، دانش آموزان و کارشناسان برنامه ریزی درسی و تألیف کتاب ریاضی) در مورد نقش عناصر برنامه درسی در افت تحصیلی ریاضی سال اول دبیرستان است که با استفاده از یک پژوهش آمیخته از نوع الگو آمیخته بر روی 120 نفر از دبیران پایه اول دبیرستان های دخترانه شهر تهران و 368 نفر از دانش آموزان دختر پایه اول دبیرستان های شهر تهران و 15 نفر از کارشناسان برنامه ریزی درسی و تألیف کتاب درسی ریاضی سال اول دبیرستان انجام شد. دبیران و دانش آموزان به صورت نمونه گیری خوشه ای مرحله ای، و کارشناسان به صورت نمونه گیری غیرتصادفی از نوع هدفمند انتخاب شدند. داده های پژوهش از طریق پرسشنامه ای محقق ساخته برای دبیران و دانش آموزان، شامل 43 سوال که بر اساس نه عنصر برنامه درسی کلاین تنظیم شده بود، و مصاحبه ای با کارشناسان جمع آوری شدند. تحلیل داده های کمی از طریق آزمون های t تک نمونه ای، t دو گروه مستقل و فریدمن و تحلیل داده های کیفی از طریق کدبندی استقرایی انجام شد. نتایج بررسی نشان داد که -از نظر هر سه گروه، همه عناصر نه گانه برنامه درسی بیش از سطح متوسط بر افت تحصیلی ریاضی دانش آموزان موثر هستند. -بین نظر دبیران و دانش آموزان در ارتباط با تأثیر عناصر مواد و منابع آموزشی، فضای آموزش و گروه بندی دانش آموزان بر افت تحصیلی ریاضی تفاوت معناداری دیده نشد؛ اما بین نظرات این دو گروه درباره تأثیر عناصر اهداف، محتوا، راهبردهای یاددهی- یادگیری، فعالیت های یادگیری دانش آموزان، زمان آموزش و ارزشیابی بر افت تحصیلی ریاضی تفاوت معناداری وجود داشت. -عناصر برنامه درسی از لحاظ میزان تأثیر بر افت تحصیلی ریاضی، در رده های مختلفی قرار دارند که از نظر دبیران فعالیتهای یادگیری، راهبردهای یاددهی- یادگیری، مواد و منابع آموزشی، و زمان آموزش، و از نظر دانش آموزان، زمان آموزش، ارزشیابی دانش آموزان، فعالیتهای یادگیری، و راهبردهای یاددهی- یادگیری در اولویت های اول تا چهارم قرار گرفتند.